ถึงแก่น

ถึงแก่น..

เมื่อท่านมุ่งหาหนทางในทันใดนั้น

ในทันใดนั้นเจตนารมณ์ก็แปรเปลี่ยน

เป็นการค้นหาบางสิ่งในตัวของท่านเอง

เมื่อสิ่งที่เห็นกลายเป็น "ไม่มีสิ่งที่เห็น"

เมื่อนั้นท่านจะได้ครอบครองอัญมณีล้ำค่า

แต่กระนั้นท่านก็ยังไม่ได้หยั่งถึงแก่นแท้ของมัน

ต่อมาวันหนึ่งทุกอย่างกลายเป็นความว่าง

เสมือนหนึ่งอวกาศที่ไม่มีข้างในหรือข้างนอกไม่มีต่ำสุดหรือสูงสุด

และท่านได้ประจักษ์ถึงหลักการ

ที่สามารถครอบคลุมของได้หมื่นสิ่ง

เมื่อนั้นท่านจะรู้ว่าจิตท่านนั้นกว้างใหญ่ไพศาล

จนยากที่จะวัดได้

ไดคากุ

http://images.google.co.th/imgres?imgurl=http://www.geranun.com/4pic/albums/userpics/normal_zen-rock.jpg&imgrefurl=http://board.agalico.com/showthread.php%3Ft%3D27610&usg=__1FZ35z31Rbse3TNhTb2-ww3dFrM=&h=300&w=400&sz=45&hl=th&start=70&tbnid=UdCEmJIrrN7qvM:&tbnh=93&tbnw=124&prev=/images%3Fq%3Dbe%2Byour%2Bself%26gbv%3D2%26ndsp%3D18%26hl%3Dth%26sa%3DN%26start%3D54

Refer to

To be Myself!

To be Myself!

" Beginning are usually scary

and ending are usually sad,

buy it's everything in between

that makes it all worth living.

Sailing in Deep Sea: แล่นเรือในที่ลึก

Sailing in Deep Sea: แล่นเรือในที่ลึก

.....

บางครั้ง ชีวิตคนเราก็ก้าวมาไกลเกินกว่าที่คิดไว้
ไม่นึกฝันว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้

สูง...แต่ทว่า...โดดเดี่ยว

มีคนที่รู้จักคนหนึ่ง ในอดีต มีความสุขกับการออกค่าย
จับจอบ เสียม แบกปูน ตอกตะปู
ใครเลยจะคิดว่า วันหนึ่งคนคนนี้จะเป็นแกนนำ NGO ด้านการเมือง
ถ้ารู้ชะตาล่วงหน้า เขาจะเลือกเส้นทางที่กำลังเดินอยู่หรือไม่?

บนเวทีชีวิต มองลงไปเบื้องล่าง มีผู้คนมากมายชื่นชมให้กำลังใจ
มีเสียงปรบมือเสนาะหู มีคำหวานป้อยอ
แต่ก็มีไม่น้อยที่ประณาม ก่นด่า ลามถึงบุพการี
กับผองเพื่อนใกล้ตัว จะหารือได้สักแค่ไหน
กับพี่น้องในวงเหล้า ก็ใช่จะจริงใจเสียทุกคน
....................................................
การมีชีวิตอยู่

ด้านหนึ่งก็เป็นเรื่องน่าดีใจ หากได้ทำประโยชน์บ้าง
แต่อีกด้านก็หม่นเศร้า เต็มไปด้วยขวากหนามรายทาง

ถ้าเลือกจะยืนกลางแจ้ง ต้องไม่กลัวก็เปียกฝน แดดร้อนก็ต้องทน
ไม่มีใครเคียงข้างเราตลอดไป มีเพียงพลังใจอันแข็งแกร่งเท่านั้น
เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิตให้ก้าวเดิน และพยุงขึ้นยามหกล้ม เซถลา
...................................................

เช่นเดียวกับพวกเราทุกคน

การมีชีวิตเป็นดังพายเรือในทะเลกว้าง
ต้องฝ่าคลื่น ฝืนลม อ่านน้ำ จำฟ้า เพื่อให้ถึงจุดหมาย

จังหวะดี หน่อยก็มีลมช่วยหนุน

ถ้าโชคดี ก็มีประภาคารนำทาง
แต่อย่างน้อยที่สุด

เราก็ยังมีความเงียบและเสียงหัวใจเต้น เป็นเพื่อน
มาฟังเพลงของ Rod Steward

ขอสำหรับพวกเราชาวเรือค่ะ

I am sailing......I am sailing

home again 'cross the sea.

I am sailing stormy waters
to be near you to be free.

I am flying.........I am flying

like a bird 'cross the sky.

I am flying passing high clouds

to be with you to be free.

Can you hear me
can you hear me.

thro' the dark night far away.

I am dying forever

trying to be with you who can say.

Can you hear me
can you hear me

thro' the dark night far away.

I am dying forever

trying to be with you who can say.

We are sailing
we are sailing home again 'cross the sea.

VVe are sailing stormy waters

to be near you to be free.

Oh Lord to be near you to be free

Oh Lord to be near you to be free . . .

ขอประภาคาร

จงบังเกิดกับทุกคนค่ะ

Refer to http://images.google.co.th/imgres?imgurl=http://content.answers.com/main/content/wp/en/6/6f/Sailing_at_sunset.jpg&imgrefurl=http://www.oknation.net/blog/print.php%3Fid%3D16636&usg=__cMMBFOHqK8hbPD2CNmYV1VX1QGg=&h=1500&w=2000&sz=696&hl=th&start=12&tbnid=3ATczxEN27HLdM:&tbnh=113&tbnw=150&prev=/images%3Fq%3DI%2Bam%2Bwho%2BI%2Bam%26gbv%3D2%26hl%3Dth

นามนี้ท่านได้..แต่ไรมา?..ผมชื่อ "ผม" ครับ!

นามนี้ท่านได้..แต่ไรมา?..ผมชื่อ "ผม" ครับ!

ปู่ผมชื่อ "บัวลอง"...
คุณย่าชื่อ "สีทอง"...
พ่อเป็นช่างตัด "ผม"...
แม่ชอบดูละครจักรๆ วงศ์ๆ ยอดฮิต เรื่อง "ปลาบู่ทอง"....
...หลานสุดรัก..ลูกคนโตสุดหวงและห่วง..จึงได้ชื่อ "ผมทอง"...

ภูมิใจนะ..ใช้มาเรื่อยๆ...แต่เมื่อเข้าเรียน จึงให้เรียกง่าย ๆ ย่อ ๆ ว่า "ผม"....
แต่สำหรับคนสนิท..รู้ใจ..เรียกเต็มว่า "ผมทอง" ก็ได้

ใครเรียกชื่อ "ผมทอง" ..ก็จะได้พบแต่ความโชดดี เพราะชื่อนี้ จะเรียกเงินและทองมาหาเสมอ...
ก็จะขอใช้ชื่อนี้ไปตลอด..เพราะเป็นมรดกตกทอดจากผู้มีพระคุณ...ที่สุดของชีวิต
และคิดว่า ผมชื่อ "ผม" (ผมชื่อ "ผมทอง") ..ชื่อนี้ คงมีคนเดียวในโลกแล้ว...
ใครจะว่า เชยก็ช่าง แต่ผมภูมิใจ..แม้จะไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน?

สุขใจ พอใจ พอเพียงและภูมิใจ ที่ผมได้เป็น "อย่างที่ผมเป็น" ....

ผมชื่อ "ผม" ครับ!

ผมชื่อ "ผม" ครับ!...
เรื่องจริงไม่ได้อิงนิยาย..ผู้ชายอ่านได้ ผู้หญิงฟังดี (แต่อาจจะเขินนิดหน่อย..คนใกล้ๆ อาจจะง๊งงง เมื่อน้องผู้หญิงสักคน..จะเรียกผมว่า "พี่ผม" ....แน่นอน เธอไม่ได้เรียกผิด หรือเป็นทอม?..แต่เพราะผมชื่อ "ผม" จริงๆ...

เรื่องเล่าต่อไปนี้..ก็ขอแบ่งปันเรื่องเล่าตลกขำๆ ของตนเอง รวมทั้งเรื่องราวที่มีสาระในชีวิต..แม้จะเพิ่งผ่านมาได้ สามสิบสามปีแล้ว แต่ชีวิตมันช่างอัศจรรย์และน่าแปลกเสียจริง ที่ 12 ปีแรก อยู่ในบ้านที่แสนอบอุ่น
ด้วยความรักและการเอาใจใส่อย่างดีของคุณพ่อ คุณแม่ และน้องๆ ทั้งสี่คน....

ส่วนอีก 14 ปีให้หลัง ผมชื่อ "ผม" ก็ได้มีโอกาสแสนโชคดีที่สุด ที่ได้รับการฝึกอบรมในอารามแบบชาวคริสต์
ที่อบรมเด็กและวัยรุ่นผู้ชายที่ถูกคัดมาแล้ว ว่า มีความประพฤติดี เพื่อเตรียมตัวเป็นบาทหลวงคริสต์ (คาทอลิก) ....แน่นอนว่า เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีความบังเอิญ ที่ฟ้า(พระเจ้า) ได้มอบโอกาสให้...
เพื่อเตรียม ผมชื่อ "ผม" คนนี้ เพื่องานในวันนี้และวันต่อไปในอนาคต เพื่อการมีชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่นและทุกคนในสังคม โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาสในสังคม...

หกปีแล้ว ที่ ผมชื่อ "ผม" คนนี้ หลังจากได้ตัดสินใจ เปลี่ยนกระแสเรียก เลือกที่จะมาเป็นฆราวาส คนธรรมดาๆ ..เหมือนทุกคน ด้วยถ้อยคำในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ที่ว่า "จงแล่นเรือในที่ลึก" .....
ด้วยความตั้งใจและคำสัญญาว่า จะไม่ให้เสียพระคุณข้าวแดงแกงร้อนของสถาบันการอบรมที่เคยได้รับมา..
และคำสัญญาว่า จะเป็นคนธรรดาๆ ที่ช่วยงานด้านสังคมและศาสนา (ครูคำสอน) ..จนตลอดชีวิต

"ชีวิตที่ไม่มีความบังเอิญ...แต่เป็นอัศจรรย์ในทุกเสี้ยววินาทีของชีวิต....ที่ดำรงอยู่ได้จริง..มีชีวิตจริงๆ เพียงชั่วปัจจุบันขณะของเสี้ยววินาที" ....ทุกอย่างที่เกิดในชีวิต แค่ยอมรับมันอย่างเข้าใจ...
สิ่งที่ดีกว่า ย่อมตามมาเสมอ...แค่รอด้วยความเข้าใจอย่างเป็นจริง....

ผมชื่อ "ผม" ...ครับ!

อนาคตไม่รู้จะเป็นอย่างไร?...แต่เมื่อมองย้อนอดีตอย่างรู้คุณ...อยู่ก็ปัจจุบันอย่างเข้าใจ....อนาคตก็จะตามมาแค่ "ผม" มั่นใจก็พอ...

" มันก็เป็นของมันเอง...ไม่มีความบังเอิญ..."